دنیای نرگس بانو

ورزش به شکل بسیار مفتضحی پر از حاشیه است ...

این حاشیه ها گاهی رمق ادم میکشه !

یادم اردیبهشت امسال شاکی بودم از همین حواشی ورزشی به حدی که میخواستم ببوسم بزارم کنار ولی نکردم و رفع شد ! ولی این روزا هم من و هم مهدیه دوستم ، شریکم ، هم باشگاهیم این روزا از این حواشی شاکی شدیمُ خسته ی خسته ! این روزایی که من باید تمرکزم بزارم برای یه سری از مسایلی که تایم محدودی براش دارم شده حرص خوردن حرص خوردن ! روزایی که دوستم مهدیه به جای اینکه به فکر سلاکتیش باش یا به فکر این کیلو کیلو وزنایی که کم کرده باش حرص میخوره و پای تلفن گریه میکن و شاکی و میگه نرگس خودت میدونی خودت ! روزایی که از دست ادب نداشته ی شاگردمون مینالیم ازشون جز احترام به ارشد و مربی انتظار دیگه ای نداریم !

اومدم اینجا چندتا نکته رو به خودم و به شما خواننده ی عزیز بگم :

ببین دوستم ...باور کن دنیا دو روز بیشتر نیست ! پس گور بابای همین دنیای دو روز ! تلاش کن نسبت به هرچیزی بی خیال باشی ...

نکته ی بعد هم سر همین دو روز دنیاست ! اینکه به خاطر این دو روز عمر بی ادبی ،گستاخی و غد بازی در نیارین ! بهم نتپین ! حریم همدیگر حفظ کنین ! حتی اگر از طرف مقابلتون شاکی بودین جوری برخورد کنین که شما پشیمون داستان نباشین !

باور کنین این دنیای دو روزِ ارزش غرور داشتن ندار ! این یه خصلتُ از خودتون دور کنین !

عزت دست خداست ... پس با اخم تخم کردن و چیز کلاس گذاشتن برای همدیگر دنبال این عزت و احترام نباشین ! متواضع برخورد کن ! پیش سلام باش ! از بالا نگاه نکن ! اونی که بخواد عزت بهت بده میده ! مطمین باش با تواضعت،پیش پیشش تقدیمت کرده !

دقیقا یادم نمیاد ، شاید دو سال پیش بود که مجری برنامه ی ماه عسل در یک اجرای زنده وقتی از  درصحنه بیرون امد با آن قد و بالا و آن هیکل گند کتاب کوچکی را در آغوش گرفته بود که ریز بودن طرز قرار گرفتنش در دستان مجری برنامه جلب توجه میکرد ! کتابی که عدد بیست و سه و تعدای عکس نامفهموم بر روی جلدش ثبت شده بود !

مجری برنامه طبق عادات همیشه نیش را تا بناگوشی باز گذاشته بود و نشست روبروی یک سری آدم میان سال و نگاهی به کتاب انداخت و نگاهی به آنها و شروع کرد به سوال پرسیدن و خاطره گویی از زبان خودشان و پشت بندش هم فیلم هایی نشان دادند که چند طفل صغیر در برابر صدام  نشسته اند و دختر صدام با لباسی سفید  هم به آنها گل میدهد و غیره !

بعد از دیدن آن برنامه و آن مستند و خاطره گویی آن رزمنده ها مشتاق شدم که این کتاب را حتما در اسرع وقت بخوانم ! این اسرع وقت طبق معمول یکی دوسالی طول کشید ولی آن مستند به کجا و خود کتابش به کجا !  واقعا که میگویند اگر کتاب بخوانی و خودت را به جای شخصیت داستان جای دهی بیشتر درک میکنی تا فیلم بیبنی و قهرمان و حرکات قهرمانت ساخته شده باشد !

عکس های ضمیمه شده بر کتاب را که میدیدم خنده ام میگرفت از چند جوجویی که در عکس ها بودند و به صدام بیچاره حق میدادم که مشتاق بوده است برای دیدنشان هرچند برای سو و تبلیغات این کار انجام داده بود ! اینقدر کوچکی و ریز بودنشان مستاجل است که دیدنشان در لباس رزم و تفنگ به دستیشان اولین چیزی که به ذهن خطور کرد این است که این بچه ها رفته بودند (کیو کیو ) یا همان تفنگ بازی و وقتی داستان اعتصاب کتک خوردنشان را که خواندم دیدم نه جدا رفته بودند جنگ نه تفنگ بازی !

این مردان کوچک و که هنوز به رزمنده های سیبیلو هم مبدل نشده بودند به جای اینکه تابستان نایلون آب را به سر کله ی همدیگر بکوبند و بخندند از کابل های نگهبانهای زندان استخبارات کتک نوش جان فرمودند و خندیدند!!

این فسقلی های ریزه شده اند گنده بچه هایی که با ژنرال عراقی به پای میز مذاکره می نشینند تا حرف خود را به کرسی بنشونن و بزرگیشان را به اثبات ! طفلک ژنرال که از پس ۲۳ بچه ی شیطان ایرانی بر نیامد و ایرانی یعنی این !

دمه تک به تکشان که حالا برای خودشان مردی شده اند گرم ! به وجودشان افتخار میکنم ! به ایرانی بودن خود میبالم !

ماجرای این بیست سه نفر به کنار ، چیزی که به چشم میامد و خط به خط کتاب فریاد میزد و گوشم را کرد میکرد تبلیغات بود و تبلیغات و تبلیغات و جوی که علیه ایران بود و هست ! و ایران و نظامم چه غریب است در برار هجوم حملات نرم و تبلیغات ! این کتاب و داستان ۲۳ نفر به کنار، بخوانید و ببینید منافقان سر سپرده و تبلیغات سو و غیره چه ها که نکرد و خدا رو شکر میکنم ایرانم از پس هجوم آن تبیلیغات همچنان ایستاده به قامت است ! و چقدر دلم میگیرد از کسانی که با جهالتشان این تبلیغات را باور میکنند و یا حتی  دست به اشاعه ی آن میزندد ! این کتاب فقط بخشی از آن تبلیغات سو را رو میکند ! جالب اینجاست که تا مثالی هم میزنی بر تو انگِ انحراف از تاریخ را میزنند ! کاش یکی به این آدم های مست از تبلیغات سو بگوید که (خاطره از تاریخ زنده تر است )!

خدا رحمت کند هاشمی رفسنجانی آن پیرمرد مغز سیاسی که مطمینا جای خالی اش چند متری عمیق است و برای پر کردنش زمان میبرد ! در این کتاب هم از تهمتهای روزگار در امان نمانده بود..

خدا همه ی آنها که برای ایران قدمی برداشته اند رحمت کند ...

دوجلسه ای میشد که باشگاه مکانش عوض شده بود و به واسطه ی تغیر مکان شاگردهای جدیدی اظافه شده بودند ... از اونجایی که باشگاه جدید به خونشون نزدیک تر بود ، هر سه اجازه گرفتن و اومدن باشگاه جدید ..

دو جلسه ی اول متوجه شدم به خاطر کمربند زردش میخواد خودی نشون بده یا شاید میخواست ارشد بودن خودش به رخ شاگردای جدید بکش ...جلسه ی سوم که شد پاش فراتر گذاشت و به حوضه ی منِ مربی وارد شد و در حین کار کردن من با شاگرد ایراد از شاگرد گرفت و انگار نه انگار که من مربی بالای سرشم ... این بدترین نوع حرکت با یک مربی که وقتی مربی با شاگرد کار میکن نفر سومی بیاد وسط و عرض اندام کن ... در این مرحله بدون شک مربی با فرد ثالث برخورد جدی میکنِ... نمونه ی این حرکت در زمین تیراندازی دیده بودم که وقتی یکی از بچه های قدر و با سابقه ی تیم به یک مربی تازکار و نحوه ی آموزشش ایراد جدی  گرفت ،شخص مربی شدیدا شخصیت طرف مقابل با خاک یکسان کرد ...

برخورد منم با او در صحنه ای که پا برهنه ی به حوضه ی اختیارتم وارد شد اندکی خشن شد و با لحن جدی خطاب به او گفتم :

- حتما باید باهات برخورد کنم .. برو اون طرف تمرینت بکن

اینکه رفتار من با شاگرد جماعت چقدر خاص و مهربون در واکنش این شاگرد نسبت به همین یه جمله به وضوح مشخص میشه  چون شاگردم بعد این تذکر ، شال کلاه کرد و از باشگاه بیرون زد ..بدون اجازه !!!

هرچی تلاش کردم نتونستم واکنش این شاگرد  ۱۲ ساله رو هضم کنم !

جلسه ی بعد بدون اینکه به روی خودش بیار بعد از  ۱۰ دقیقه تاخیر وارد زمین شد و تا خواست یُس بده سرش داد زدم و گفتم :

-برو بیرون

همین دو کلمه بعد از یک سال اندی برایم داستان ، تجربه و درسی جدید شد !

بعد از گفتن این حرف او باز هم از برخورد تند من دلگیر شد و باز راه خونه رو در پیش گرفت ! شاید دلیلش نزدیکی خونشون بود که تا تقی به توقی میخورد چادر چاخدون میکرد به طرف خونه ! نکته ای که مامانش و من متذکر شدیم ! بعد از رفتن او پدر و مادر شاگردم هردو به خاطر رفتار من با دخترشون شاکی شدند ! مادر به واسطه ی پدر وارد داستان میشه و دست دختر دیگرشم میگیره و میبره ... خواهر شاگردم که شدیدا علاقه مند و پیگیر به کاراتست از فرط ناراحتی گریه میکن و  تلاشش میکن تا اثبات کن رفتار خواهر کوچیکترش غلط بود و منِ مربی تقصیری نداشتم ! به اصرار او مامان شاگردم قانع میشه که این موضوع به مدیر باشگاه یا منشی باشگاه ربطی ندار و بهتر مستقیم با خود من صحبت کن  و بعد از اون منی که پرت از داستان و درحال تمرین دادن به شاگردام بودم در جریان نازک نارنجی بودن دخترشون قرار میده و نکته ای که تذکر میده این بود که :

-او سنی ندار .. کاش بهش می گفتین برو بشین نه اینکه مستقیم بیرونش کنین ..

شوخ طبعی و روی ورزشکاریم اثر خودش میکن ! مامان شاگردم که احتمالا پیش بینی میکرده با یک مربی غد مغرور سرکار دار، بعد از هم صحبت شدن با  من ۱۸۰ درجه نظرش عوض میشه و جلسه ی بعد دخترش میفرسته و نازک نارنجی داستان ما به اشتباهی که مرتکب شده اعتراف میکن و های گریه رو برای دیگر مربیش سر میده !

مهدیه وقتی داستان متوجه شد گفت :

-برخوردت تند بود .. سنی ندارِ ! نباید جلوی جمع خوردش میکردی ، باید براش توضیح میدادی !...

برای من همین که فهمید اشتباه کرده کافی بود ..بعد از اعترافش به مهدیه و تذکر مهدیه نسبت به رفتار غلطم، ترجیح دادم داستان ادامه ندم و کار به دادن تعهد نرسه... این داستان باعث شد حتی نسبت به کارش جدی تر بشه ،به حدی که به خاطر کاتای خوشگلی که امروز زد همه ی بچه ها دست بزنند و تشویقش کنن ! 

به نظر من  سخت ترین مسیولیت مربیگری تربیت یک شاگرد در حد تیم ملی نیست ! بلکه رفتار و منش درست با یک شاگردیست که چند سال بعد  مربیش زیر زربین میزاره و اگر کوتاهی در حقش کرده باشه ممکن به اندازه ی یک عمر ورزشی مربیش زیر سوالش ببر و چند سی سی عذاب وجدان بهش تزریق کن !

من خاطرات مربی های متنوع مخصوصا در سالن مسابقات به یاد دارم ... محبت و تندی های هرکدومشونُ دقیقا به خاطر سپردم و الان که خودم مربی شدم خوب میدانم که کدامشان حدالقل در ترازوی ادم بودن و داشتن اسانیت سنگین ترن !!

فرقی نمیکن مربی ،معلم یا استاد باشی ، باید بدونیم دنیا همیشه به این شکل نخواهد ماند و همین زیر دستان کوچک روزی بزرگ میشن وشاید اینقدر بزرگ که بزرگی مارم به خاطر رفتار غلطمون به زیر سوال ببرن !

پ .ن :

عنوان این پست برگرفته از کتاب (کاش وقتی 20 ساله بودم می دانستم ) از تینا سیلیگ میباشد ... این کتاب امروز تموم کردم و میتونم بگم یکی از همان بهترین کتابهایی که خوندنش بهتون پیشنهاد میکنم ! این کتاب توسط خانم طباطبایی عزیزم ، همان بانوی ۵۵ ساله ی عزیز بزرگوار که در پست های قبل ازشان یاد کردم به امانت گرفتم و اینقدر سیاه و حاشیه نویسی در این کتاب کردم که برای پس دادنش باید نسخه ی جدیدی بگیرم... فقط من ماندم خانم طباطبایی عزیزم این کتابهای جوان پسند در کتابخانه اش چه جوری سر در می آورند و یا چه کسی به ایشون معرفی میکن ! خلاصه دمت گرم خانم طباطبایی جان ...

اهای خانم اپراتوری که با لحن بی تفاوتی میگویی(( مشترک مورد نظر در دسترس نمی باشد )) لطفا هر طور شده مشترک را پیدا کن و تولدش را تبریک بگو ... آخر هر سال او به من و من به او تبریک میگفتم حتی اگر خانواده هایمان فراموش میکردن ما همدیگر را فراموش نمی کردیم .. به او بگو نرگس که روزگاری خاطراتی را برایش ساخته است منتظر شنیدن صدایش است و  این همه دوری و فاصله و رفتن در لاکش را درک نمی کند و بگو برای صحبت با او دل تنگ شده ام  بگو روزگاری او تنها کسی بود که خطاب میشد آجی ! و تنها کسی بود رازهای درگوشی ام را میشنید و محرم تک به تکشان بود ...

از او بپرس این همه فاصله از برای چه ؟

دلم برای کافیشاپ رفتن هایمان تنگ شده است ... یادت است آن روز که رفته بودیم شیرموز خوری ..دیدیم پول همرایمان نیست ... از اول تا اخر شیر موز خوری هی فکر میکردیم و هی حرف میزدیم که چه خاکی تو سرمان بریزیم ! و در نهایت تصمیم گرفتیم طی بکشیم ؟

آباج بیست سالگیِ من را پرنگ کرده بودی و الان نیستی ... دلم برای حرف زدنهای یواشکی نصف شب با هنسفری و کامپیوتر و یاهو تنگ شده است ... صبح تا شبمان را میدانستیم حتی تعداد رفت برگشت های دستشویی هایمان را !

چه کسی باعث این همه فاصله بین من و تو شد ؟ حتی اگر خودمان هم باشیم از این اشتباه نمیگذرم !

آباج یادت است قبل از امتحان سیستم عامل ، آن صبح سرد و استرس و یخبندان صبح ، من و تو چه شیک در دستشویی دانشگاه جیغ زدیم و ریلکس بیرون زدیم و دیگران چه چپی ما را نگاه میکردن ؟

یه روز پا شدم رفتم کتابخونه ، روبروی قفسه های پر از کتاب وایسادم، یه نگاه گذری به همشون کردم و بی هدف بینشون سرکی کشدیم ... انتخاب انتخاب انتخاب ...  بین اون همه کتاب یکی رو برگزیدن کار سختی بود .! قبل تر ها دوست خوبم راضیه که از رمان خوان های حرفه ای بود لیستی از بهترین رمانها را برایم ردیف میکرد تا من همان اندک وقتم را برای گذران رمانهای بیخود نزارم ... از فاز رمان که در امدم دیگر من ماندم تنهای تنهاااااا در دنیای عظیم کتابها !

نمیدانم بگم از آن اتفاق چند ماه گذشت که مسیولین کتابخانه تماسی گرفتن من باب دعوت به نشست کتابخوانی ... برای اولین بار بود اسم یه همچین دورهایی را حتی می شنیدم ..

۲۱ اردیبهشت اولین نشست کتابخوان ما شروع شد ... استقبال گرم بانوان عزیز شهر کوچکم حتی مسیولین کتابخانه را متعجب کرده بود انقدر که همه امان را به زور چراغ خاموش کردن و در بستن از کتابخانه بیرون کردن ... ادمهایی که در آن نشست حضور داشتن از مدیر بازنشسته تا دانش اموز پشت کنکوری بودن که همگی یا با کتاب بودن یا مشتاق شنیدن ان .. ادم هایی که پر بودن از اطلاعات یا به قول دوستان  آدم های فرهنگی و با ثواد تشریف داشتند ! البته نه از لحاظ مدرک !

نشستهای بعدی هم یکی یکی برگزار شد ... نشست قبلی  ماه پیش بود که متاسفانه حوصله ام نکشید تا آن را ثبت کنم ..نشستی که شلوغ تر بود و ریحانه ی عزیزم در آن حضور داشت ... ریحانه جان دوست مهربان و مشاور من که در همین نشست ها با او آشنا شدم ... همین چند روز پیش هم صرفا برای دیدنش به منزلش رفتم ...این اولین بار بود که بدون دعوت به منزل دوستی  میرفتم ...

اشنایی من با خانم طباطبایی دیگر بانوی عزیزی که با داشتن ۵۵ سال سن خط فاصل اعداد شناسنامه را شکستیم و الان جزو دوستان خوبم محسوب میشوند و صد البته که با داشتن فاصله ی سنی رعایت حالشان واجب است ولی هم صحبت که شویم فاصله ی سنی را به تمسخر میگیریم !

حالا به جای مهمانی های دوستانه که سال ها بود از دوره ی دبیرستان با بچه ها میگرفتیم و در نهایت با کم لطفی یکی از عزیزان کل این دورهمیا بهم خورد ، دورهمیایی این چنینی دعوت میشوم و در رفت و برگشت این محفل حدالقل مخزن اطلاعات و دوستهای کتابم بیشتر میشوند ! محفل هایی که نه دیگر بحث مادر شوهر است و نه بحث مدل بچه بزرگ کردن است نه تمسخر در اموری هر چند کوچک نه آدمهایی که احساس کنی با تو فاصله ای زیاد دارند !

میدانی تا ادم های اضافی را از زندگیت حذف نکنی انگار  قرار نیست  خداوند جایشان را با دیگر ادم های جدید برایت پر کند و چقدر من با این نشستهادرست بعد از آن ضد حال پی به این داستان بردم ...

من در این نشستها سکوتی که نیازم بود را یاد بگیرم رایاد گرفتم ..تمرینش کردم و امروز از پس همه ی آن تمرین ها سربلند بیرون آمدم و چقدر جای ریحانه ی عزیزم خالی بود تا ببیند که نرگس در این مدت چه تغیری کرده است و چند قدم بزرگتر شده است ....

وقتی در حال درس خوندی خیلی طبیعی که همه عوامل دست به دست هم بدن تا ذهنت  دگیر کنن ...

یه سر رسید قدیمی کوچیک دارم که تمام افکار پریشون وسط درس خوندن داخلش مینویسم ... یعنی خدا وکیلی از یه خاطرات و یه افکاری حرف زدم که در حالت معمول عمرا به ذهنم می اومد ! همه ی ملت کارای جدید و خلاقیت میاد تو کلشون ،من یه مشت خاطره و شر ور از گذشته ...

حالا وسط این هیری بیری سرعت نشر اخبار هم به حدی زیاد که دامن میزنه بر این افکار !!

مثلا الان که نت رو شارژ مجدد نمودم و تبلت را برداشته و چک اخبار نمودم با خبری رو برو شدم که هین از نهانمان برخواست به نحوی که مادر جان گفتن چه شدددد و ....

خبر فوت حسن جوهرچی عزیز ... شوکی بود که به من وارد شد ..بازیش را در فیلم (در پناه تو ) وقتی که خیلی کوچولو بودم فراموش نمیکنم ... بعدها تلوزیون گذاشتم کنار و شاید به ندرت در فیلم و سریالی میدیدمش ولی ولی ولی در پناه تو فیلمی بود که در خاطرات کودکی من ثبت شده است ...

او بخشی از خاطرات کودکی ام محسوب میشود ... روحش شاد