اگر روزی دخترم ازم پرسید، آدم‌ها بعد از مردن به کجا خواهند رفت، اینگونه به او جواب خواهم داد...
آرامم، در دنیای دانش، علمی وجود دارد که دانشمندای بزرگی در آن مطالعه می‌کنند، نام این علم فیزیک است.
دانشمندان کشف کردن که زمین تنها جاییکه ما فکر میکنیم برای زندگی مناسب است، نیست، بلکه دنیاهای زیاد دیگه‌ای همزمان با این دنیا وجود دارند که ما میتوانیم درش زندگی کنیم. این دنیاها به مراتب از ما دورترن، به حدی دور که ما به هیج وجه نمیتوانیم بهشون برسیم.
در دنیای علم فیزیک هر شخص، اشیا و غیره به عنوان ماده شناخته میشه و هر ماده یه پادماده‌ای که داره که دقیقا به همون اندازه و برعکس اون شی و آدم وجود داره، وقتی زمانی برسه که ماده و پادماده باهم برخورد کنن اون ذره رها میشه. مرگ برخورد ماده و پادماده‌های ما بهم است که باعث انفجار و رها شدنه ما میشه.
هر انسانی در این دنیا، از دو بخش تشکیل شده، جسم و روح.... این جسم مثل ریشه‌ای میمونه که او رو پایبند به این کره‌ی زمین کرده و تا زمانیکه بر میدان جاذبه غلبه نکنه نمیتونه حتی به یک کره‌ی دیگه سفر کنه.
با مرگ، روحش این جسم رو ترک میکنه و بر جاذبه غلبه میکنه. وقتی روح بر جاذبه غلبه کنه میتونه از سیاه چاله‌ای که دانشمندای فیزیک اون رو پل اتصال با دنیای موازی با این دنیا میدونن گذر کنه و وارد دنیای جدید بشه.
از اون دنیا میشه پیام فرستاد برای آدمهای زمینی، ولی دانشمندا و هیچ انسانی تا به حال موفق به کشف این پیام ها نشدن، ستاره‌هایی که گاهی در آسمان برای تو چشمک میزنن شاید همان پیام های آن دنیاست که تو قادر به رمزیابی آنها نیستی.
به او خواهم گفت اگر روزی عزیزی از این دنیا رفت، میشه با علم این آرامش رو به خودت بدی که ازش دور شدی ولی در دنیای دیگه او داره زندگی میکنه و روزی تو پیشش خواهی بود.
- جمعه ۲۵ تیر ۰۰ , ۱۸:۱۲
