گاهی باید خود را بدهی به دست تقدیر بی محابا...
گاهی باید رفت تا رفتن اغاز شود....
گاهی باید گوش سپرد به نجواهای آرام کودکانه....
گاهی باید رد شد از حکمت درک نکرده....
من اینجام، در مسیری بی انتها، راهی ندانسته و اینده ای نامعلوم ...
دلتنگم ، بازم بی دلیل....
چرت و پرت میگویم بازم طبق معمول....
جمعه ای که فکر میکردم شروع همه چیزس ، پایان رویایی بود و شروع بی محابای حرکتی کاملا غیر منتظره و جدید .....
خدایا توکل به خودت و سپردم به خودِ خودت
- پنجشنبه ۱ مرداد ۹۴ , ۱۶:۵۶