دنیای نرگس بانو

دو سال پیش بدون خداحافظی تنهاشون گذاشتم و رفتم پی درس و زندگیم که  مهمترین هدف زندگیم بود و هست ...

بعد دوسال برگشتم و مهدیه ازم خواست بالا سرشون باشم به عنوان مربی و کوچر تیم ....

هزینه ی سنگینی بابت این دو روز براشون کردم مخصوصا زمانی که باید به صد نفر جواب پس بدم ....

شهر من میزبان مسابقات آسیایی سبکی بود که بودن تیم های رنگارنگ تاجیکستان ، پاکستان و عمان و الی غیره با لباس های خوشگلشون حال و هوای خاصی به مسابقات داده بود و کاش از رژه ی تیم ها فیلم میگرفتم و به یادگار میزاشتم ...

این دو روز با تمام خستگی هاش گذشت ، هوای گرم سالن ، شلوغی مسابقات ، گریه های تلخ بچه های تیم های دیگه بعد باختشون ، غر غرای داورهای عزیز یا زورگویی هاشون و حق خوریاشون که باعث شد دیروز کمیته داوری شهرم دستور منع داوری به داورهای استان میزبان که ما باشیم بدن !

از همه بدتر باخت یگانه بود که با دعواهای مربیش ، داورا ، کمیته ی داورا ، افاق و غیره شکل گرفت ، سحر بود که به خاطر یگانه تا وسط زمین اومد و سر داورا داد و هوار میزد و همه در سکوتی بهت آور فقط نظارگر بودن ... 

امتیاز یگانه رو ندادن و به قول خودشون وقتی تو گرما و سرما میرن تمرین ، وقتی مجبورن جواب خانواده ،دوست آشنا رو بدن و این همه سختی زجر تحمل کنن و اون وقت با یه ناداروی تمام زحمتاشون شسته شه بره چقدر میتونه تلخ و گزنده باشه ...

دستهای لرزان یگانه ، گریه هاش ، عصبانیت و قرمز شدن اطرافیان و اتاق مربیان و داوران جزو خاطرات تلخی بود که به یادگار روزگاران پیوست ....

روز اول مسابقات الناز کوچولوی من ، همون شاگردی که تو روز مسابقات کشوری که برای اولین بار حضور داشت و وسط مسابقه ی کاتاش در تاتامی دنبال من میگشت که به خاطر این مسیله کاتاش خراب کرد و به خاطرش بغل مهدیه گریه کردم ، همون که خیلی روزای باشگاه تنها باهاش کار میکردم و پرش یادش میدادم ، دقیقا همون کوچولوی دوست داشتنی من خوش رنگ تریم مدال تیم گرفت و این درحالی بود که داشت تو تب میسوخت و جانانه کاتاش زد ، و اینقدر زیبا که حرفی برای ناداوری هیچ داوری نذاشت ...

قمقه های آبشون برمیداشتن و ما رو خیس آب میکردن و ما نه تنها ناراحت نمیشدیم بلکه میخندیدیم و از گرما خنک میشدیم و دعواشون نمیکردیم ، گاه گاهی با مهدیه به هم نگاهی مینداختیم و زیرزبونی میگفتیم ((مرده شورمون ببرن با این شاگرد تربیت کردنمون )) ... 

محدثه ی من که دست راستم و هوام دار ، از کنار من بودنم بگم تا حرف زدنش ،همراهی کردنش و گوش به فرمان بودنش که فکر نکنم تا اخرین روز عمرم شاگردی مثل اون رو کنارم داشته باشم ، مخصوصا وقتی محدثه نسبت فامیلی بسیار دوری داره و همین خود باعث نزدکتر شدنمون میشه ....

از خاطره ای که در اینستاگرامم ثبتش کردم بابت کلاس چندمی بودنم که باز من یه بچه فرض کردن و .....

همه و همه شدن یه خاطره ای که در کنار تلخ بودنش روحیه ای عوض کردم و چقدر این روزها با خودم تمرین میکنم که کاراته بخشی از زندگی من و نباید هرگز ازش فرار کنم بلکه از این بخش زندگیم امانت داری کنم و با جون و دلم رشدش بدم ... 

مجالی برای فرار از او نیست ....

دوری از وبلاگم من ناراحت میکنه !  نمیدونم چرا نمینویسم و چرا انگیزم برای نوشتن تا این حد کم شده ! روزهایی که میتونست بهترین و خسته کننده ترین تجربه های وبلاگم باشه با تنبلی و دوری از وبلاگم به فراموشی سپرده شد !

انتخاب بدی کرد !! زینبُ میگم !! بزارین بعد مدت ها در موردش حرف بزنم !! اگر قضاوتِ بعدا تصحیح میکنم، اگر اشتباست بعدا متوجه میشم ولی میخوام دقیقا همین الان بعد خوندن این کتاب و حسی که در این کتاب تجربه کردم در رابطه با زینب بگم ...

عزیزانی که این کتاب خوندن میدونن از صفحه ی 300 به بعد دکتر برویر از زندگی تکراری همسرش عر میزنه و میخواد یه جوری از زندگی خودش فرار کن و با دختری که عاشقش شده زندگی کن ...نیچه در این مسیر هلش میده به سمت جلو ... به دکتر برویر میگه :

اوسکل تو فقط یه بار زندگی میکنی ! چرا زندگی برا خودت زهر میکنی، چرا میخوای با ادای نجابت در اوردن زندگی رو برای خودت کوفت کنی ، برو پی زندگیت و انتخابای جدید داشته باش و خلاصه یه مشت از این سخنرانی های فلسفی و الی غیر ...

دکتر برویر یه زرنگی میکنه این وسط که جا داره به نویسنده ی کتاب اقای اروین دیالوم یه دست مریزاد بگم که با هیپنوتیزم داستان ماست مالی کرد و دنیای بعد از انتخابای جدید دکتر برویر بهش نشون داد ! ... نشون داد ترک زندگیش ، همسرش ، بچه هاش ، مطبش و دوستاش و اینکه حتی بخواد ادم دیگه ای باشه چقدر میتونه ترسناک و پر از دلتنگی و شیکر خوردنهای مازاد باشه ...

زینب اشتباه کرد ... او ترک کرد بچه هاش ، خانوادش ، همسرش ! انتخاب جدید کرد ! زندگی جدیدی ساخت ! نمیدونم تو این زندگی جدید بهش خوش میگذره یا نه ولی مطمینم بخشی از اون متعلق به زندگی سابقش ! اون بخشی از روحش در زندگی سابقش جا گذاشته !اون جوری رفت که مثل همسر دکتر برویر (ماتیلدا) راه برگشتی براش نذاشت و گفت اگر یه بار رفتی برای همیشه رفتی و برنگرد ! زینب چه بد ترک کرد و پلای پشت سرش خراب کرد ....

خواهش میکنم اگر قرار واسه زندگی تکراری و بُرینگِ حال حاضرتون یه فکر درست درمونی کنین ، خراب کردن و از اول ساختن نباشه واگرم هست به دقت مطالعه کنین، برسی کنین ،مثل حقه ی دکتر برویر خودتون در زندگی بعدیتون قرار بدین و ببینین ادم ترک بچه هاتون هستین ؟! ادمی هستین که تا اخر سرتون جلوی بچه هاتون بالا بگیرین و بگین از راهی که رفتین پشیمون نیستین ! ؟ 

این کتاب واسه زندگی های حوصله سر بر حال حاضرتون پبشنهاد میدم ! 

طبق معمول تو مترو جا نبود روی زمینش ولو شده بودم و کتابم میخوندم، سر یه ایستگاهی بود که با سر صدای زیاد داخل مترو شد،با صدای بلند شخصی رو خطاب قرار داد که من بیماری صرع دارم بلند شو تا من بشینم،وقتی نشست شروع کرد با تلفن حرف زدن، من فقط صداش میشنیدم و چون منظره ی جلوم ماتحت بانوان محترم بود از دیدن خودش معذور بودم،پاتلفن با ناشر و ویراستارش حرف میزد و از چاپ کتابش و خروج احتمالیش از ایران صحبت میکرد و خلاصه اون پایین من از سرصداش سگ شده بودم که چشه هوار میزنه فهمیدیم نویسنده ای😒...به انتهای مسیر که رسیدم فاطمه صدام کرد که باید به این خانم کمک کنیم وقتی نگاهم رفت سمت اشاره ی فاطمه بانویی دیدم روشن دل،همون بانویی که بیماری صرع داشت و نتونست حتی اسانسور سوار شه و چقدر من از قضاوت خودم شرمنده شدم😔

برای آشنایی با این بانوی عزیز کلیک کنید!

تو اون روزای احمقانه ای که خودم با دستای خودم برای خودم درست کردم این رمان میخوندم و تا زمانی که کتاب دستم بود در دنیای دیگه ای غرف میشدم و حواسم پرت میشد و مادامیکه کتاب زمین میزاشتم همه ی اون افکار وحشتناک و خودخوریاااا به سراغم می اومد و چقدر خوبن این کتابا و دنیاهای تازه ای که برامون میسازن ....

و مرسی خانم مهریزی مقدم که تو کتاباش همیشه یه دختر خسته دلی وجود دار که تمام کمال توکلش به خداست و با نماز و قران خوندن سعی میکنه در اوج مشکلاتی که براش ریخته آرامش پیدا کن و من یاد آیه ای از قران میندازه که در هنگام صبر به نماز پناه ببرین .

به نظرم میشه روی کارای این نویسنده حساب باز کرد حداقلش این که مطمنی قرار نیست یه کتاب ابکی بخونی ...

یه وقتایی که نیاز داشتی به یه کتابی که خیلی ذهنت خسته نکنه میتونی رو این نویسنده حساب باز کنی ....